Ταξίδι προς την Αχερουσία

Ο Αχέροντας είναι ο γνωστότερος ποταμός του υποχθόνιου κόσμου. Σύμφωνα με την παράδοση είχε θεϊκή καταγωγή. Προκάλεσε όμως την οργή του Δία, δίνοντας στους Τιτάνες νερό να ξεδιψάσουν κατά την Τιτανομαχία. Έτσι ο Δίας τον καταδίκασε να μείνει αιώνια κάτω από τη γη και μαύρισε και πίκρανε τα νερά του. Ο Αχέροντας ήταν το ποτάμι που έπρεπε να διασχίσουν οι ψυχές ξεκινώντας για το βασίλειο του Πλούτωνα.Τις Πύλες του Άδη φρουρούσε ο άγριος και άσπλαχνος σκύλος Κέρβερος που είχε τρία κεφάλια, χαίτη από φίδια και αγκαθωτή ουρά. Ο ψυχοπομπός Ερμής, έφερνε τις ψυχές εδώ και τις παρέδιδε στον γέροντα βαρκάρη, τον Χάροντα. Ο Χάροντας παραλάμβανε τις ψυχές, έπαιρνε τον οβολό που αντιστοιχούσε στον ναύλο και περνούσε τους νεκρούς στα έγκατα της Αχερουσίας Λίμνης. Στο σκοτεινό κι υγρό βασίλειο του Κάτω Κόσμου, όπου σμίγουν τα τρία ποτάμια, ο Αχέροντας, ο Κωκυτός και ο Πυριφλεγέθοντας. Η ψυχή που δεν μπορούσε να πληρώσει ήταν καταδικασμένη να περιπλανιέται και να βασανίζεται αιώνια στις όχθες του ποταμού.

Ο ποταμός στη διαδρομή του μέσα από μια έκταση πολύ ανώμαλη, εξαφανίζεται εδώ κι εκεί μέσα σε βαθιές αβύσσους και ξαναβγαίνει στην επιφάνεια πιο πέρα, φτάνοντας κοντά στις εκβολές του, κοντά στην αρχαία πόλη Εφύρα, όπου σχηματίζει τέλμα με βαριές αναθυμιάσεις. Εκεί λέει η λαϊκή παράδοση βρισκόταν μια είσοδος του υποχθονίου κόσμου. Στο σημείο αυτό δημιουργήθηκε το Νεκρομαντείο του Αχέροντα, ένας τόπος λατρείας των θεών του κάτω κόσμου, αλλά κι ένας τόπος, όπου οι ζωντανοί μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τους νεκρούς.

O ποταμός Αχέροντας πηγάζει από τα Σουλιώτικα βουνά και χύνεται στο Ιόνιο πέλαγος. Διασχίζει την κοιλάδα που σχηματίζεται ανάμεσα στους ορεινούς όγκους της δυτικής Ηπείρου, στα όρια των νομών Ιωαννίνων, Πρεβέζης και Θεσπρωτίας και περνά από ένα στενό και επιβλητικό φαράγγι που σχηματίζουν τα βουνά της Παραμυθιάς και του Σουλίου. Η περιοχή αυτή ονομάζεται “Στενά του Αχέροντα”, είναι εξαιρετικής ομορφιάς και παρουσιάζει σημαντικό οικολογικό ενδιαφέρον. Η έξοδος των Στενών είναι κοντά στο χωριό Γλυκή. Το έντονο ανάγλυφο της περιοχής των Στενών του Αχέροντα, η τραχύτητα των γύρω βουνών, η πλούσια βλάστηση και τα καθαρά και ορμητικά νερά του ποταμού, συνθέτουν ένα τοπίο ιδιαίτερης ομορφιάς.
Ο Ομηρος περιγράφει τις εκβολές του Αχέροντα ως “…ένα ακρογιάλι μικρό, με γύρω φουντωτά της Περσεφόνης δάση, όλο από λεύκες λυγερές και ιτιές καρποτινάχτρες”. Η περιγραφή αυτή της περιοχής παρουσιάζει ομοιότητα με τη σημερινή εικόνα του όρμου της Αμμουδιάς. Ωστόσο, ο όρμος πρέπει να ήταν πολύ πιο βαθύς, καθώς τα υλικά που μεταφέρει ο Αχέροντας επί χιλιάδες χρόνια, έχουν επεκτείνει την πεδιάδα προς τη θάλασσα. Σε αρκετά τμήματα του ποταμού, εκεί που η ροή του είναι ομαλή, σχηματίζονται νερόλακκοι και μικρές λιμνούλες, τόποι ιδανικοί για τη διαβίωση πολλών αμφιβίων και ψαριών. Σε άλλες πλευρές, ο ποταμός κυλά ορμητικά μέσα από κατακόρυφους και ψηλούς βράχους (αρκετές φορές το ύψος τους ξεπερνά τα 100 μέτρα, ενώ το πλάτος του ποταμού στα σημεία αυτά φτάνει τα δύο μέτρα). Σε μερικά πάλι σημεία, η επιφανειακή ροή του νερού είναι μικρότερη, κυρίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Ταυτισμένος λοιπόν ο ποταμός και κυρίως το φαράγγι του με τις Πύλες του Άδη, αλλά και το Σούλι, συνθέτει ένα τοπίο μεγάλης οικολογικής και ιστορικής αξίας. Μυθολογία και φυσικό περιβάλλον μετατρέπουν τον Αχέροντα σε μια από τις πιο όμορφες γωνιές της πατρίδας μας.

ΠΗΓΕΣ: goammoudia.gr, paramythia-online.gr
-ellas2.wordpress.com