Αμυγδαλιά (‘Αμυγδαλή - έα)

Γράφει η Αρτάνη

-Κόρη που πας στον ποταμό
τα ρούχα σου να πλύνεις,
πάρε και το μαντήλι μου
Ελένη να το πλύνεις.

Να μην το πλύνεις με νερό
μόν’ με τα δάκρυα σου,
και με το μοσχοσάπουνο,
που λούζεις τα μαλλιά σου.

Να μην τ’ απλώσεις σε δεντρί
μα ούτε σε λιθάρι,
μόνο σ’ Αμυγδαλιάς κλαδί,
π’ ανθίζει τον Φλεβάρη….


-Ίσως το παραπάνω Δημοτικό, παραδοσιακό τραγούδι με Πανελλήνια διάδοση, που χορεύεται σαν συρτός καλαματιανός, και εξυμνεί τον έρωτα, του νέου προς την γλυκιά του και της στέλνει το μήνυμα με το μαντήλι του, να έχει τις ρίζες του στον παρακάτω μύθο: Η Φυλλίδα κόρη του βασιλιά της Θράκης Σίθωνα πιστεύοντας πως ο αγαπημένος της Δημοφώντας δεν θα γυρνούσε από το ταξίδι του - έλειπε στον πόλεμο της Τροίας - όπως της υποσχέθηκε για να τελέσουν την προκαθορισμένη ημέρα τους γάμους τους, κρεμάστηκε σε ένα δέντρο μη μπορώντας νά αντέξει τον πόνο της. Από τότε το δέντρο αυτό δεν ξανάβγαλε φύλλα μα ούτε και άνθη.

Μέσα στο καταχείμωνο όμως ο γιος του Θησέα επέστρεψε, κι όταν έμαθε τα όσα είχαν συμβεί, έτρεξε βρήκε το "δέντρο" τ' αγκάλιασε και αυτό άρχισε ν΄ ανθίζει. Έτσι τα άνθη της αμυγδαλιάς αναδείχθηκαν μέσα στο διάβα
των αιώνων σύμβολο της αναγεννημένης Μητέρας μας Φύσης, και του ακαταμάχητου Έρωτα. Όμως και χιλιάδες χρόνια, οι γυναίκες γνωρίζουν για τις καλλωπιστικές ιδιότητες του αμυγδαλέλαιου που το χρησιμοποιούν για να αποκτήσουν λαμπερά μαλλιά και απαλό δέρμα.

Ο Παππούς μας, και Πατέρας της Ιατρικής επιστήμης, Ιπποκράτης, αναφέρει πως το αμύγδαλο (καρπός της αμυγδαλιάς) είναι πολυτιμότατος βοηθός της καθώς περιέχει ασβέστιο, κοβάλτιο, σίδηρο, μαγνήσιο και φώσφορο. Ο δε Μέγιστος Πανεπιστήμων και Διδάσκαλός μας Αριστοτέλης εξήρε τους χυμούς των ανθών της ως τροφή των μελισσών.

Η Αμυγδαλιά, λοιπόν, για την οποία γίνεται λόγος ανθεί και βλασταίνει πρώϊμα «προανθεί δε των φύλλων και πρωϊβλαστεί» όπως παρατηρεί ο Θεόφραστος και θεωρείται από τον λαό μας, ως προάγγελος της Άνοιξης. Συχνά όμως καταστρέφονται τα άνθη της από όψιμους παγετούς. Αντέχει στην ξηρασία λόγω της κάθετης και μακριάς ρίζας της και των ριζωμάτων της και αρχίζει να δίνει καρπό από το τέταρτο έτος της ηλικίας της, ενώ στον έβδομο είναι σε πλήρη καρποφορία. Είναι δέντρο αρχαιότατο που ευδοκιμεί και στην Πατρίδα μας, ιδιαίτερα δε γνωστά από την αρχαιότητα ακόμη είναι τα αμύγδαλα της Νάξου και της Κύπρου.

- Αποτελεί πρώτης τάξεως πρώτη ύλη (η ψίχα) στην φαρμακοποιϊα, στην σαπουνοποιϊα μα και για την παρασκευή καλλυντικών καθώς είναι πλούσια σε βιταμίνες Β,Ε,F. Όμως και στην ζαχαροπλαστική έχει πρώτη θέση καθώς είναι μία από τις πρώτες ύλες για την παρασκευή γλυκισμάτων, γλυκών ιδιαίτερα της πάστας αμυγδάλου μα και στις σοκολατοβιομηχανίες δεν πάει πίσω. Προσφέρεται, ή μάλλον συνοδεύει με άλλους ξηρούς καρπούς το ποτό μας, είτε ωμή είτε ψημένη (η ψίχα της). Ακόμη δε και στα πολυσπόρια δίνει δυναμικό παρόν κατά την διάρκεια των μνημοσύνων τα Ψυχοσάββατα. Είναι ίσως από τα καλύτερα αφροδισιακά καρυκεύματα και η κατανάλωση τους ιδιαίτερα την περίοδο του Χειμώνα αυξάνει την ερωτική έλξη των ερωτευμένων. Γι’ αυτό μη διστάσετε και σήμερα* κιόλας, μα και πάντοτε, μέρες που είναι να προσφέρετε κάτι σχετικό από την αμυγδαλιά μας, - ερωτευμένοι- ή μη!!!.

- Όσο για τα «άλλα» περί έρωτος, ίσως να πρόκειται για ένα αγιοποιημένο περίεργο, ξενόφερτο, εκρηκτικό καταναλωτικό χαρμάνι, αχαλίνωτης σεξοβοσκής, πασπαλισμένο με μπόλικη δόση μπίζνας και μανδραγόρα.-

Υ.Γ.* Μέ αφορμή την «γιορτή» του αγίου βαλεντίνου.-
Αρτάνη

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *