Βολές της Αγγελικής Κοτταρίδη που «έδειχναν» την υπεύθυνη της αρχαιολογικής ανασκαφής στην Αμφίπολη, Κατερίνα Περιστέρη αλλά και τους αρχαιολόγους που έχουν εκφραστεί δημοσίως αναφέροντας ότι στον τάφο βρίσκεται μέλος της οικογένειας του Μεγάλου Αλεξάνδρου
εκτοξεύτηκαν το βράδυ της Δευτέρας 12 Ιανουαρίου στον Ιανό.
Η διευθύντρια της ΙΖ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων, Α. Κοτταρίδη, αμφισβήτησε επίσης την χρονολόγηση του τάφου από την ανασκαφέα του «κατεβάζοντάς» την από τα τέλη του 4ου στις αρχές του 2ου αιώνα. Ξεχωριστά σχόλια, τέλος, η κυρία Κοτταρίδη επεφύλαξε για τους ξένους αρχαιολόγους Ντόροθι Κινγκ και ΄Αντριου Τσανγκ που έχουν κάνει δηλώσεις για το μνημείο του τύμβου Καστά: «Γνωρίζω πολλούς αρχαιολόγους, ξένους, όχι Έλληνες. Κανείς απ’ αυτούς δεν βγήκε (δημοσίως) να πει τίποτα (για το μνημείο). Κάποιοι τύποι όπως μια Ντόροθι Κινγκ κι ένας ΄Αντριου Τσανγκ (μίλησαν) … Δεν υπάρχουν επιστημονικά. Δεν έχουν γράψει τίποτα αυτοί οι άνθρωποι. Είναι παγκοσμίως άγνωστοι. Και ξαφνικά έγιναν από τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης μεγάλοι αστέρες».
«Αν πω ότι ο τάφος είναι ασύλητος έχω πρόβλημα ως επιστήμονας»
Η Αγγελική Κοτταρίδη, η οποία έχει συνεργαστεί για χρόνια ως βοηθός του Μανόλη Ανδρόνικου, κατεξοχήν αρχαιολόγος πεδίου με ανασκαφές και έρευνες που έχουν επίκεντρο τις Αιγές, «καυτηρίασε» όσους έχουν κάνει κατά καιρούς δηλώσεις ότι ο τάφος της Αμφίπολης είναι ασύλητος – μεταξύ αυτών και η Κατερίνα Περιστέρη: «… Θέλω να βρω έναν ασύλητο τάφο, αλλά αν βρίσκω τον τάφο κι έχει μια “τρύπα” εκεί πάνω, το ξέρω από τις 10 Αυγούστου ότι είναι συλημένος ή τουλάχιστον έχω 95% πιθανότητες να είναι συλημένος και 5% να είναι ασύλητος.
Κοινωνιολογικά νομίζω ότι η περίπτωση της Αμφίπολης μας υπέδειξε κάποια όρια. Μας έδειξε τι παθαίνει κανείς όταν κάνει λήψη του ζητουμένου, της ευχής, της υπόθεσης και κάνει την υπόθεση δεδομένο .
Σύμφωνα με την κυρία Κοτταρίδη που από το 1991 είναι υπεύθυνη για τις ανασκαφές και τα έργα στήριξης των Αιγών, «κοινωνιολογικά νομίζω ότι η περίπτωση της Αμφίπολης μας υπέδειξε κάποια όρια. Μας έδειξε τι παθαίνει κανείς όταν κάνει λήψη του ζητουμένου, της ευχής, της υπόθεσης και κάνει την υπόθεση δεδομένο.
Η υπόθεση ότι εκεί είναι η οικογένεια του Μεγάλου Αλεξάνδρου μπορεί να είναι πολύ εντυπωσιακή για τον κόσμο, αλλά για να το πεις αυτό πρέπει να έχεις πολύ ισχυρά στοιχεία όταν ξέρεις ότι είναι οπουδήποτε αλλού πλην εκεί. Όταν το κάνεις και δεν το στηρίζεις έχεις πρόβλημα… Αν εγώ αρχίσω να κάνω δηλώσεις πριν βρω ένα μνημείο ότι αυτό είναι ο τάφος της Ρωξάνης ή του Μέγα Αλέξανδρου γιατί αυτός ο τύμβος είναι ο μεγαλύτερος που υπάρχει, κι αυτός ο τύμβος δεν είναι καν τύμβος….μάλλον έχω πρόβλημα».
«Κατέβασε» τη χρονολόγηση στις αρχές του 2ου αι:«κλειδί» οι Καρυάτιδες Η αίσθηση της κυρίας Κοτταρίδη – που σημειωτέον δεν έκανε δημοσίως «αποτίμηση» της Αμφίπολης μέχρι σήμερα – είναι ότι το μνημείο χρονολογείται 100 – 150 χρόνια αργότερα από την επίσημη χρονολόγηση που έχει δώσει η ανασκαφέας. Χαρακτηριστικό στοιχείο γι’ αυτή την εκτίμηση είναι οι Καρυάτιδες: «Αυτές τις Καρυάτιδες – (εκτός κι) αν μου φέρει κάποιος στοιχεία - δεν μπορώ να τις “βάλω” στον 4ο αι», είπε.
Πυρά και κατά του Μιχάλη Λεμφατζή
Η κυρία Κοτταρίδη δεν λησμόνησε να «περιποιηθεί» και τον αρχιτέκτονα, Μιχάλη Λεμφατζή, στενό συνεργάτη της Κατερίνας Περιστέρη: «Ο αρχιτέκτονας που δούλεψε στην ανασκαφή έκανε μια υπόθεση – μια ενδιαφέρουσα υπόθεση - ότι υπήρχε εκεί πάνω το λιοντάρι της Αμφίπολης. Αυτό είναι υπόθεση δεν είναι δεδομένο. ‘Όταν αρχίζεις να μετράς μεγέθη με το Λιοντάρι, τότε έχεις πρόβλημα. Δεν το έχεις αποδείξει, Το έχεις απλώς υποθέσει…» Κι αν κάτι έχω πει είναι ότι εκεί … δεν είναι ο Μέγας Αλέξανδρος.
Εγώ δεν θέλω να βρω νεκρό τον Αλέξανδρο, δεν με νοιάζει να βρω κόκαλα διασκορπισμένα Ποιο, κατά την κυρία Κοτταρίδη είναι το θετικό στοιχείο της πολυσυζητημένης ανασκαφής; «Το ενδιαφέρον με την Αμφίπολη που νομίζω ότι πρέπει να κρατήσουμε ως θετικό όλοι οι αρχαιολόγοι είναι ότι ο κόσμος ενδιαφέρεται πάρα πολύ γι’ αυτά τα πράγματα. Κι αν κάτι έχω πει είναι ότι εκεί … δεν είναι ο Μέγας Αλέξανδρος.
Εγώ δεν θέλω να βρω νεκρό τον Αλέξανδρο, δεν με νοιάζει να βρω κόκαλα διασκορπισμένα. Ξέρουμε τι συνέβη με τον τάφο του Αλέξανδρου. Ο όχλος της Αλεξάνδρειας ρήμαξε το Σαραπείο, τη Βιβλιοθήκη και προφανώς και τον τάφο του Αλέξανδρου γιατί κάπου εκεί στο τέλος του 4ου αιώνα χάνεται (από τις πηγές).
Προτιμώ να αναζητώ τη ζωντανή του μνήμη…»
της Κατερίνας Λυμπεροπούλου-www.thetoc.gr
©www.visaltis.net - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.
Σχόλια
Είναι πολύ σοβαρό αλλά και ιδιαίτερα πολύπλοκο το πρόβλημα της περιοχής των αρχαίων Ιερών της Θεσσαλονίκης. Κανείς δεν τολμά να αναμειχτεί ενεργά, διότι είναι έργο ζωής και ίσως κανείς δημόσιος λειτουργός του υπουργείου πολιτισμού δεν έχει το ανάλογο όραμα και σθένος, ούτε υπάρχει ένα στοιχειώδες έστω πρόγραμμα.
Υπάρχει μια πρόταση της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης αλλά δεν υπάρχουν οι αναγκαίες πιστώσεις ούτε έγινε ανάλογος σχεδιασμός από ένα επιτελείο ειδικών. Ίσως διότι δεν ..βλέπουν οι αρμόδιοι του πολιτισμού κανένα ιδιαίτερο λόγο και προσωπικό συμφέρον για να ασχοληθούν με το έργο τέχνης έστω και αν πρόκειται για το σημαντικότερο αρχαίο ελληνικό και το μοναδικό υστεροαρχαϊκό μνημείο της πόλης! Έτσι ίσως εξηγείται γιατί δεν μας προέκυψε και ανάλογη πολιτική βούληση, ούτε από τους βουλευτές που εκλέγονται στη Θεσσαλονίκη ..!
Υπάρχουν ωστόσο ικανοί αρχαιολόγοι, μηχανικοί, αρχιτέκτονες, καλλιτέχνες, επιστήμονες στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. κτλ οι οποίοι νοιάζονται και αγωνιούν μαζί με τους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών για το τεράστιο πρόβλημα της διαχείρισης του αρχαίου θησαυρού της πόλης.
Γ.Σ. 20.5.2014 μ.Χ.
Η ευγνωμοσύνη είναι το κλειδί στην ευτυχία ...η αγνωμοσύνη;
Προσωπικά θα προτιμούσα το σημαντικότερο αρχαίο ελληνικό μνημείο της Θεσσαλονίκης ο υστεροαρχαϊκός Ναός που είναι θαμμένος στην πλατεία Αντιγονιδών να αναστηλωθεί δίπλα στο θερινό θέατρο του Κέδρινου Λόφου. Εκεί ψηλά έξω από τα ¨βυζαντινά κάστρα¨ ως σημείο αναφοράς για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της ιστορικής πόλης.
Να αναδειχθεί το αριστουργηματικό μνημείο, όπως αξίζει και στην μακραίωνη ιστορική πορεία της πόλης. Κάτι ανάλογο με το ασύγκριτο σε κάλλος μνημείο της ανθρωπότητας την Ακρόπολη των Αθηνών.
Οι λαοί που διαγράφουν ένα μέρος της ιστορίας τους διαγράφουν και ένα αντίστοιχο από το μέλλον τους, Γ. Σεφέρης.
Γ.Σ. 26.9.2014.
Μεταφέρονται τα αρχαία μνημεία;
Θα μπορούσε κάποιος να παρατηρήσει ότι τα μνημεία δεν μεταφέρονται από τον τόπο τους και αυτό είναι σωστό. Όταν όμως ξεθάβεις ένα μνημείο το οποίο ξηλώθηκε στο παρελθόν από τον τόπο του και μεταφέρθηκε σε άλλη περιοχή και για να το αναδείξεις στις μέρες μας πρέπει να γκρεμίσεις 8-10 πολυκατοικίες χωρίς ιδιαίτερο αισθητικό αποτέλεσμα τότε υποστηρίζω πως ΝΑΙ..μπορείς να το μεταφέρεις για να το σώσεις και να το αναδείξεις. Πόσο μάλλον που το υστεροαρχαϊκό μνημείο αποτελείται από ένα σύμπλεγμα δύο αρχαϊκών ναών που μετέφεραν οι δόλιοι Ρωμαίοι από την αρχαία Αινεία στη Θεσσαλονίκη.
Στο χώρο της ταφής του Ναού στη σημερινή πλατεία Αντιγονιδών καλό θα είναι να στήσουμε μια εικαστική παρέμβαση με αντίγραφα από κολόνες αρχαϊκά γλυπτά τα οποία ανασύρθηκαν από τα πρανή του Ναού διότι ως φαίνεται θάφτηκαν μαζί του.! Ένα μνημείο για ιστορικούς λόγους που θα οδηγεί τους μελετητές και τους επισκέπτες της πόλης στη νέα περίοπτη θέση του μνημείου. Ένα καλαίσθητο μνημείο που θα περιγράφει την περιοχή των αρχαίων ιερών και την «πορεία του υστεροαρχαϊκού Ναού στο χρόνο» το οποίο θα αναδείξει την περιοχή και φυσικά ένα απαιτείται ένα παρόμοιο μνημείο στην περιοχή της αρχαίας Αινείας.
Γ.Σ. 28.11.2014.