Από την φίλη μας Maria Burkholz:
Καθισμένη στο μπαλκόνι μία καλοκαιρινή νύχτα, περιμένοντας έναν κομήτη για να του ζητήσω μία επιθυμία, τώρα που ο Αύγουστος μας αφήνει, έρχεται στη μνήμη μου ένας μύθος, μία ιστορία από τo νησί , που έγραψε πριν πάνω από έναν αιώνα ο Μικέλ Κόστα Γιοβέρα, ποιητής, μεταφραστής , ρήτορας και πεζογράφος από την Πογένσα. (γεννημένος στην Πογένσα ).
Το όνομα του έργου στα Μαγιορκίνικα είναι "la deixa del geni grec" = "το κληροδότημα του μεγαλοφυούς Έλληνα ".Η Ιστορία διηγείται ότι στον προϊστορικό οικισμό Σες Παΐσσες,στην Αρτά πριν από περίπου 3000 χρονιά, ζούσε μία μάντισσα εγγονή του υπέρτατου ιερέα πoυ ονομαζόταν Nuredduna , και έχαιρε μεγάλης εκτίμησης λόγω του ταλέντου της στις προφητείες.
Μία μέρα αποβιβάστηκε στην ακτή μία ομάδα Eλλήνων ναυτικών, μερικοί από τους οποίους συνελήφθησαν από τη φυλή της Παισσες Άρτας. Αυτοί οι κάτοικοι είχαν πολύ πρωτόγονα έθιμα και αποφάσισαν να θυσιάσουν τους ναυτικούς στους Θεούς ώστε να εξευμενίσουν την οργή τους.
Μεταξύ των συλληφθέντων βρέθηκε και ο νεαρός ναυτικός Μελεσιγκένη που είχε μαζί του μια λύρα και τραγουδούσε μελαγχολικά τραγούδια. Η γλυκειά μουσική της λύρας του Μελεσιγκένη, η αλοδαπή γλώσσα του, οι χειρονομίες του και οι ματιές του έκαναν τη Νουρεντούνα να τον
έρωτευθεί. Η μάντισσα πρότεινε στα μέλη της φυλής να της δώσουν την άδεια να οδηγήσει το Μελισιγκένη στις σπηλιες της Αρτά να τον αφήσει εκεί να πεθάνει αργά. Παρά τις αντιρρήσεις μερικών η Νουρεντούνα πετυχαίνει το στόχο της.
Ο Μελεσιγκένη οδηγήθηκε στις σπηλιές της Αρτάς από όπου η Νουρεντούνα την επομένη μέρα τον απελευθερώνει.
Κατά την απόδραση ξέχασε εκεί τη λύρα του. Διαφεύγει και επιστρέφει στο καράβι που είναι αγκυροβολημένο στην παραλία, και διηγείται στους άλλους ναυτικούς τι έγινε στο χωριό, οι οποίοι ετοιμάζονται να επιτεθούν στο χωριό Αρτά.
Εν τω μεταξύ η Νουρεντούνα συλλαμβάνεται από τους δικούς της ανθρώπους και πληρώνει με τη ζωή της την προδοσία.Λιθοβολείται και τραυματισμένη διαφεύγει στις σπηλιές όπου πεθαίνει αγκαλιά με τη λύρα του αγαπημένου της. Από τότε περιπλανιέται το πνεύμα της στις σπηλιές της Αρτάς. Ο Costa Llobera γράφει ότι τη στιγμή που πέθαινε, οι πέτρες της φώναξαν "Για ένα χτύπο του πόθου με τον οποίο η καρδιά σου ξεψυχάει, θα ανταλάσσαμε τους αιώνες ησυχίας που έχουμε".
Μετά οι ελληνές επιτίθενται στο χωριό (αριστερή και κάτω φωτό) και εξολοθρεύουν από εκδίκηση όλη τη φυλή Αρτάς.
Αν φτάσετε στην ακτή της Πάλμα και δείτε το γλυπτό μιας γυναίκας που αντικρύζει την θάλασσα με λυπημένα μάτια, το κεφάλι κάτω,και κρατάει λύρα στο δεξί της χέρι, αυτό είναι η Nuredduna, σε ένα γλυπτό του R. Caubet.
Επισκεφθείτε το πολύ ενδιαφέρον ιστολόγιο της Μαρίας:ikoukladethelei.blogspot.com
Σχόλια