Η τρισχιλιετής ύπαρξη του τόπου αυτού επισφραγίστηκε το 1980 με την ανασκαφή του αρχαίου νεκροταφείου (550-450 π.Χ.) κοντά στη πόλη με 121 τάφους γεμάτους με εκατοντάδες κτερίσματα, κατά το ήμισυ χρυσά.. Ο θησαυρός αυτός θεωρείται από τους πιο πλούσιους στην Ελλάδα, και εκτίθεται στο αρχαιολογικό μουσείο Θεσσαλονίκης. Το σημαντικότερο ίσως εύρημα, που τονίζει και την ελληνικότητα της Μακεδονίας, αποτελεί ένα ολόχρυσο δαχτυλίδι με την επιγραφή « ΔΩΡΟΝ ».
Άλλωστε οι αρχαίοι κάτοικοι της Σίνδου ονομάζονταν Μύγδονες, μακεδονικό φύλο μεταξύ των ποταμών Αξιού και
Στρυμόνα. Ανέπτυξαν εμπορικές σχέσεις με πόλεις στη Θράκη, στη Νότιο Ελλάδα, στο Εύξεινο Πόντο όπου ζούσαν οι Σίνδοι ή Σίνθοι και υπήρχε πόλη με το όνομα Σίνδα, ενδείξεις για την προέλευση του ονόματος της πόλης της Σίνδου.
Κατά την Τουρκοκρατία, η Σίνδος μετονομάζεται από τους Τούρκους Τεκελί από τη λέξη τεκές (το 1926 ξαναπαίρνει το όνομα Σίνδος) και αναπτύσσονται τριγύρω οικισμοί, όπως η Κουλουπάντσα, το Τσαλίκοβο, η Λάπρα, κ.ά., που σήμερα δεν υπάρχουν. Το Τεκελί πριν την απελευθέρωση αποτέλεσε τσιφλίκι του Χαμντή Μπέη που κατοικούσε στο κονάκι, κτίριο που κατόπιν και ως το 1930 χρησιμοποιήθηκε ως διδακτήριο της Σίνδου.
Μεγάλη ήταν η συμβολή των κατοίκων της Σίνδου κατά τον Μακεδονικό αγώνα (1904-1908) κυρίως γύρω από το βάλτο των Γιαννιτσών. Αγωνιστές όπως ο Στέργιος Μερτζάνης, ο Γρηγόρης Ραγκάτσης, ο Γρηγόρης Μπόσκος, ο Θανάσης Τριανταφυλλίδης, ο Δημήτρης Ουζούνης, ο Μποζίνης Τσομπάνης και πολλοί άλλοι έβαλαν το λιθαράκι τους στο αγώνα εναντίων των Κομιτατζήδων.
Στις 24 Οκτωβρίου 1912 ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε τη Σίνδο και εγκατέστησε το στρατηγείο του. Τρεις μέρες αργότερα απελευθερώθηκε η Θεσσαλονίκη.
/history-of-macedonia
Σχόλια