Ρωμαϊκή εποχή.
Μάρμαρο. Ύψος 36 εκ.
Το υπερφυσικού μεγέθους κεφάλι Μέδουσας, γνωστή και ως Μέδουσα Rondanini αποκτήθηκε από τον φιλότεχνο βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκο Α', ο οποίος το αγόρασε από την Ιταλίδα μαρκησία Rondanini κατά τη διάρκεια της περιοδείας του ως πρίγκιπας στην Ιταλία. Αρχικά η Μέδουσα βρισκόταν στο ανάκτορο Rondanini στη βία ντελ Κόρσο στη Ρώμη. Το έργο αυτό, που βρίσκεται στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου, πιθανότατα είναι ρωμαϊκό αντίγραφο ενός κλασικού έργου του 5ου αιώνα π.Χ. (περ. 440 π.Χ.), που αποδίδεται συνήθως σ' έναν Αθηναίο γλύπτη της εποχής του Φειδία, ή ακόμη και στον ίδιο τον Φειδία.
Η υψηλή ποιότητα το έργου οδήγησε στην υπόθεση πως πρόκειται συγκεκριμένα για αντίγραφο της χρυσής Μέδουσας που στόλιζε την ασπίδα του χρυσελεφάντινου αγάλματος της Αθηνάς Παρθένου, δηλαδή, του λατρευτικού αγάλματος που βρισκόταν στο εσωτερικό του Παρθενώνα, θεωρείται η πρώτη απεικόνιση της Μέδουσας στην ελληνική τέχνη ως ωραίας γυναίκας με φτερά στα μαλλιά και φίδια γύρω από το πρόσωπο. Στην αρχαϊκή τέχνη, αντίθετα, τα γοργόνεια έχουν αποτρόπαια όψη με δαιμονικά χαρακτηριστικά. Σώζονται έξι ακόμη αντίγραφα του ίδιου πρωτοτύπου, κανένα όμως δεν είναι αυτής της ποιότητας.
Ο Γκαίτε είδε για πρώτη φορά το γλυπτό της Μέδουσας στη Ρώμη και τη θαύμασε για το «απερίγραπτο γεμάτο αγωνία καθηλωμένο βλέμμα της». Επίσης, μιλά για «ένα έργο τέχνης που ανήκει στην εποχή του μύθου», καθώς αυτό «το υπέροχο έργο εκφράζει τη διαμάχη ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο», μ' ένα «πρόσωπο που τιμά την ομορφιά» και το στόμα της ειδικότερα έχει «μια απερίγραπτη αμίμητη αριστοκρατική ευγένεια». Εξάλλου, ο Αντόνιο Κανόβα τη χρησιμοποίησε ως πρότυπο για το άγαλμα του Περσέα θριαμβευτή, ο οποίος κρατά το κεφάλι της αποκεφαλισμένης Μέδουσας το οποίο βρίσκεται στα Μουσεία Βατικανού.
ermionh.blogspot.
Σχόλια