Σεπτέμβρης.. Σταυρωτής, Ορτυκολόγος και Τρυγομηνάς!

-
Σεπτέμβριος... ή αλλιώς και ""Σποράρης" διότι εις τινά μέρη εις την Κρήτην, αρχίζει πρώιμα η σπορά' "πετμεζάς" από το μελιτώδες πετιμέζι, που σχηματίζεται από την κατ'αυτόν δια βρασμού συμπύκνωσιν του γλεύκους (κ.μούστου)'

"Ορτυκολόγος" από τα ορτύκια, τα οποία αποδημούντα εις θερμά κλίματα της Αφρικής διέρχονται εκ της χώρας μας κατά τον μήνα αυτόν' "Σταυρίτης" (Πόντος) ή "Σταυριώτης" ή "Σταυρός" (Κοζάνη, Θράκη,κ.α.) εκ της κατ'αυτόν αγομένης εορτής της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.

"Πρωτοβρόχια", "χινόπωρος" διότι αρχίζει το φθινόπωρον από αυτόν, "Τρυγητής" ή "Τρυγομηνάς" ή "Τρύγος" (Στερεά Ελλάς, Κέρκυρα) επειδή κατ' αυτόν κυρίως αρχίζει ο τρυγητός των σταφυλών και η μεταφορά του γλεύκους από "τις στέρνες" εις τα οινοπωλεία..." (Φιλίππου Βρετάκου, "Οι δώδεκα μήνες του έτους και αι κυριώτεραι εορταί των")

Γιατί:
"Τον Τρυγητή τ'αμπελουργού πάνε χαλάλι οι κόποι!" και
"Τον Σεπτέμβρη τα σταφύλια τον Οκτώβρη τα κουδούνια!"

ή, όπως λεν στην Κρήτη:
"Τον Σεπτέμβρη τα σταφύλια τον Οκτώβρη τα κυδώνια!" και
"Τον Σεπτέμβρη που τρυγούνε δέκα στείρα καταλιούνε!" 
αλλά και: "Το Σεπτέμβρη στάρι σπείρε και σε πανηγύρι σύρε!"

Λέγεται ακόμη και "Βεντεμάς" (βένδεμα= ο τρύγος και κάθε συγκομιδή) ή "Άι-Νικήτας" (από τη γιορτή του αγίου στις 15 του μηνός).

Αποτελεί τον έβδομο μήνα στο μηνολόγιο των Ρωμαίων, όπως δηλώνει και το όνομά του που προέρχεται από το
λατινικό septem που σημαίνει επτά και που φυσικά έχει τη ρίζα του στο ελληνικό επτά-σεπτά. (Όπως μας εξηγεί και η Άννα Τζιροπούλου στο βιβλίο της "Έλλην Λόγος": σεπτάς=επτάς*, σεπτός=σεβαστός, καθώς το επτά εθεωρείτο ιερός, σεβαστός αριθμός, "σεπτός".) Βέβαια, από όταν μεταρρύθμισε το μηνολόγιο ο Ιούλιος Καίσαρ (46π.Χ.) και έπαυσε να αρχίζει το έτος από το Μάρτιο, ο Σεπτέμβρης μας κατέλαβε την ένατη θέση στη σειρά.

(* το "ε" με δασεία, η οποία και "αντικατέστησε" κατά τρόπον τινά το "σ")

"Εις το Αττικόν ημερολόγιον ήτο ο τρίτος κατά σειρά μην και ελέγετο "Βοηδρομιών" (15 Σεπτ.-15 Οκτωβρ.), διότι την 6ην ή 7ην ημέραν του εωρτάζετο μετά πανηγύρεων και αγώνων η δημοφιλής εορτή των "Βοηδρομίων" εις τιμήν του Βοηδρομίου Απόλλωνος. Ο Πλούταρχος ("Θησεύς", κεφ.27) αποδίδει την ίδρυσιν της εορτής αυτής εις τον Θησέα εις ανάμνησιν της νικηφόρου μάχης του κατά των Αμαζόνων.

Κατά τη μυθολογίαν, ο Θησεύς και ο Ηρακλής εξεστράτευσαν κατά του μυθολογικού έθνους των Αμαζόνων, το οποίον ευρίσκετο εις τα παράλια της Καυκασίας και απετελείτο μόνο από γυναίκες, δια να αρπάσσουν την ζώνην της βασιλίσσης των Ιππολύτης, η οποία ήτο θυγάτηρ του Άρεως. Ένεκα τούτου αι Αμαζόνες, αι οποίαι ήσαν περίφημοι δια την ανδρείαν των, και εμάχοντο συνήθως έφιπποι, επήλθον μετά της βασιλίσσης των κατά των Αθηνών και κατά την γενομένην μάχην ηττήθησαν, η δε βασίλισσά των εφονεύθη, και ετάφη, παρά τα Μέγαρα." (Φιλίππου Βρετάκου, "Οι δώδεκα μήνες του έτους και αι κυριώτεραι εορταί των") 

Γράφει ο Βασίλης Λαμνάτος ("Οι μήνες στην αγροτική και ποιμενική ζωή του λαού μας"): "Με το πάτημα κιόλας της πρωτοσταυριάς, ετσιδά όπως λέει ο λαός μας την πρώτη μέρα του Σεπτέμβρη, αρχίζουν κι οι ευχές των ζευγάδων για την καλοχρονιά της σποράς και των γεωργικών προϊόντων. Γιατί ο Σεπτέμβρης θεωρείται ο πρώτος μήνας του γεωργικού χρόνου κι η αρχιμηνιά του.[...]

Οι ζευγάδες την ημέρα αυτή κάνουν αγιασμό, ψάχνουν τα κασόνια τους και ξεχωρίζουν το σπόρο, που θα σπείρουν αργότερα, αργότερα που θα πέσουν για καλά τα πρωτοβρόχια και θα πιάσουν οι κρυαδούλες, που θα διώξουν τ'απομεινάρια της ζέστας.

Σε πολλά δε μέρη του τόπου μας, και σήμερα ακόμη, εξακολουθούν να γιορτάζουν την πρώτη μέρα του χινοπωριάτικου μήνα σαν πρωτοχρονιά. Έτσι θα συναντήσεις πολλές δοξασίες σε διάφορα μέρη και την αρχιμηνιά του θ'ακούσεις να τη λένε "μέρα χρονογράφου" ή "μέρα του Χάρου". Και τούτο, γιατί λένε πως ο Χάρος την ημέρα αυτή αποφασίζει ποιανούς πρόκειται να πάρει "να κόψει" κατά το διάστημα του χρόνου.[...]

Καλό φθινόπωρο!
Φιρίκι


Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
..καί Aυγουστιάτικες φοβίες!!!
(για τόν Αύγουστο πού έφυγε)
-Καί νάναι μήνας Αύγουστος-εν σωτηρίω έτει 2011, μ.χ.χ. (μετά χριστιανικής χρονολογήσεως) όπως κι o κάθε Αύγουστος, με την κουφόβραση ανηπόφορη, μέχρι αργά τό βράδυ, κάθε βράδυ!. Κι ο απέναντι ψητοπώλης, ένας άξεστος χωριαταράς και ασεβής να μαζεύει κάθε βράδυ, μα κάθε βράδυ, στο ταχυφαγείο του, κάποιους εναπομείναντες από το κύμα τών «διακοπών» νεοαστούς κάφρους, απόφοιτους αναμορφωτηρίων και δραπέτες της ζούγκλας, να μπεκροπίνουν και να συναγωνίζονται με ουρλιαχτά, γιουχαϊσματα και μαρσαρίσματα τούς απέναντι αγρίους νεανίσκους, θαμώνες του ίντερνετ καφέ κλάμπ (σκέψου και πές κλωβός δήλα-δή κλουβί) και της διπλανής κρεπερί. Ναι, έχουμε και τέτοια, πού λειτουργεί ολάκερη νύχτα σερβίροντας τηγανητές μερέντες με μπανάνες, ψητά χυλωμένα ζυμάρια με σαλάμια, τυριά τηγανισμένα και άλλα φαγώσιμα και πόσιμα τέλος πάντων, πού επιτάσσει η διατροφική μόδα και η γκλάμουρους γάστρα τού εύκολου καί γρήγορου, τού ντελίβερι, του ξενυχτιού, μολύνοντας με τίς τσίκνες του τον αέρα και την αναπνοή σου!!!. Και άντε τώρα να ανοίξεις παράθυρο για λίγη δροσιά, να κλείσεις μάτι, και νάχεις και τό μουγκρητό, τού τεράστιου κλιματιστικού του σπόρ καφέ μπάρ τού βιντεοκλαμπάδικου - που διανυκτερεύει- δυό σπιθαμές μακριά από τό μουσκεμένο μαξιλάρι σου. Πού να σε πάρει ο ύπνος, του δικαίου; πού λένε.. και εάν τύχει και έχει αγώνα στο κόνεξ οτενέτ;! κλάφτα Χαράλαμπε, πού ξαναλένε!!! Εκεί να δείς, να ακούσεις και να θαυμάσεις κραυγές, μεταμεσονύχτιες (;) ιαχές, ουαί, αλί και τρισαλί…Νενικήκαμεν!!! Φτούσου πουλημένε! στημένε! και άλλα τέτοια κοσμητικά. Και οι αρμόδιες αρχές - για την τήρηση της τάξεως, της κοινής ησυχίας, της ευπρέπειας! της γαλήνης της Πόλεως - περί τα άλλα να τυρβάζουν ή να κάνουν διακοπές κατά παραλίες ή κατά Μύκονο μεριά, με φραπεδούμπες ξάπλες, αλλαξοκωλιές, σε θαλαμηγές κι αραχτίλες μέ μπούλγκαρι, πράντα, με κοστέτσο καί ασλάνη, με ταττού και καροτέν Νο 046 για τέλειο μαύρισμα, με μουσικά αφιερώματα στίς Αυγουστιάτικες φεγγαροβραδιές στα παναϊρια-πού γίναν φεστιβάλς- με τάματα, με παραφηνοκέρια μέ περιφορές και λιτανείες, με σεβασμό -μένα μού λέτε!- στην παράδοση και στον πολιτισμό μας! Γι αυτό και ΄γώ ακούγοντας απόψε τυχαίο δέν νομίζω (;!) (13/8) τον «Αύγουστο», με τον αείμνηστο Νίκο Παπάζογλου...μα γιατί τό Φεγγάρι νάναι λυπητερό!…στον δέκτη του ραδιοφώνου μου, και γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων μου, όλα τούτα τα κοσμικά και άλλα άκοσμα και δύσοσμα συνάμα «πολιτισμικά» δρώμενα, σκέφτομαι, γράφω και μοιράζομαι μαζί σας τις φοβίες μου! άσχετα εάν διαφωνείτε…και το ξέρω.
-Ναι. Φοβάμαι, τό θηρίο τό ανήμερο, πού βρυχάται όταν βρεθεί σε πανικό κινδύνου. Φοβάμαι, τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας πού φαίνεται πώς είναι διαρκώς σε στύση. Φοβάμαι τις δικτατορίες πού δεν βγάζουν τάνκς, περίπολα, πολυβόλα και μυδράλια στους δρόμους, γιατί οι άλλες «ανεπιτήδευτες», παλεύονται αντρίκια και παστρικά, στην ώρα τους –πού έρχεται ωσονούπω- και στα μαρμαρένια αλώνια. Φοβάμαι την ισχνή πλειοψηφία του ενός, του δεινού τεϊοσυλλέκτη και συνάμα τεϊοπότη κεκετραυλού πρωθυπουργού της Μοσχαρίας, με τό απαράμιλλο στύλ του παραμυθά ταξιδευτή Ιουλίου Βέρν, τους υποτακτικούς του μισανθρώπους και μιζανθρώπους. Φοβάμαι, την ετυμηγορία του πλήθους και της μάζας με μυαλό κουρούνας, μπούφου, τσαλαπετεινού ή έστω κοιμισμένης δαμάλας, ύστερα από αστραφτερή κάτασπρη μπουγάδα εγκεφάλου. Φοβάμαι την κουλτούρα, τα γένια, τα σκουλαρίκια, τις μουστάκες, -παντοτινά δείγματα σοφίας και αφασίας- τα πνεύματα, τα οίνο-πνεύματα πού γονατίζουν και προσκυνούν τα φράγκα, τον «έχων» και τον «κατέχων», πού λένε.. 1/2
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Φοβάμαι τον τυρέμπορο, και κάθε έντιμο και έγκριτο έμπορο πού κάνει διαρκώς «εκπτώσεις» και προσφορές στις πραμάτειες του. Φοβάμαι τον ενεχυροδανειστή, τον τοκογλύφο. Φοβάμαι τον τροφονοθευτή μασκαρά, τόν άπληστο κερδώο τζογαδόρο, την ασύλληπτη και απαίσια φάτσα πίσω από τα φουμέ γυαλιά ηλίου με την πουράκλα. Φοβάμαι τα μαρκούτσια, και τον κάθε λεξιπένητα φτωχοπαγάλο ειδησοποιητή. Φοβάμαι την κακοποίηση της γλώσσας μου, και τά γκρίκλις τά εξ πλάσματος μουρόχαβλης εξτέϊνσιον εκπορευόμενα Φοβάμαι τό λάϊφ στάϊλ και τα 4χ4 καγιέν με την μόνιμη σταθερή κοτσαδούρα στους πρωκτούς τους. Φοβάμαι τους όποιους κηφήνες χοντροκοιλαράδες χρυσοκοπροκάνθαρους πλουμιστούς δεσποτάδες πού ξερνούν από τα ρύγχη τους μίσος για ότι Ανθρώπινο καί Ελληνικό. Φοβάμαι τα εκατοντάδες «ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ», τα ΠΩΛΕΙΤΑΙ». Φοβάμαι την κακότεχνη πίσσα - τις αηδιαστικές πάστες και τις τούρτες των αδέσποτων σκύλων - μα προ πάντων τα κρουασάν των δεσποζομένων - στα πεζοδρόμια, στα κράσπεδα, στα πάρκα, στα παγκάκια – φοβάμαι τα ντουβάρια πού καίνε, τους αρουραίους των υπονόμων μας, τις κατσαρίδες μας, τό χαλασμένο καζανάκι του γείτονα πού τσιροκοπά, τον ξεχειλισμένο βρομερό και τρισάθλιο κάδο απορριμμάτων, τό σκουριασμένο και ξεχαρβαλωμένο καλαθάκι, την μετέωρη και μουντζουρωμένη πινακίδα του Δήμου, που σημαίνει τό απόλυτο τίποτα και λέει πολλά. Φοβάμαι τα σκουπίδια του εορταστικού τριημέρου, τα κάθε σκουπίδια -και τα δικά μου- πού τα ανέχομαι. Φοβάμαι τό παροπλισμένο άεργο και άνεργο σιντριβάνι της πλατείας. Αύγουστος μήνας είναι ρέεεε μπαγάσηδες!!!. Φοβάμαι, (όχι και πολύ, τ’ ομολογώ!) την ξαφνική νεροποντή, τα αστροπελέκια πού μού στέρησαν κι αυτά, μαζί με την ΔΕΗ προχθές καί τό Φώς μου. Φοβάμαι την απουσία του Φίλου μου, του καλού μου γείτονα, του συμπαθούς συμβασιούχου Ταχυδρόμου, του αυστηρού και δίκαιου Τροχονόμου. Φοβάμαι…γενικώς.
-Φοβάμαι τέλος, την έρπουσα μαύρη βαρβαρότητα,-πού έρχεται- την υποκρισία, τούς σκοταδισμούς, τους γυαλιστερούς λαιμοδέτες (καλοκαιριάτικα!!!) πού μού αφαίρεσαν και μού αφαιρούν -και με την ανοχή μου- αυτό πού αδυνατούν να μού δώσουν. Την ησυχία μου, την Αυγουστιάτικη ολόγιομη Φεγγαράδα μου. Καληνύστα!.- 2/2
Αρτάνη
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
..στήν αυλή* του Σχολείου*!
(για τον Σεπτέμβριο πού ήρθε)
-Λοιπόν, φορέστε τα καλά τα γιορτινά σας, απαλλαγείτε -εάν μπορείτε- από οποιαδήποτε έγνοια και περιττό βάρος, των φακιδιάρηδων ξιγκοφάγων τροϊκανών, των σημείων και των καιρών των ημερών μας, κι ελάτε με ή χωρίς τον κηδεμόνα σας, απόψε στην αυλή του Σχολείου μας. Θα γίνει γιορτή, τρανή γιορτή!.
Ο «πολιτιστικός» σύλλογος τού Χωριού μας η «Μνημοσύνη» διοργανώνει συναυλία με τό γνωστό συγκρότημα τό «γκρίκ άϊντολ». Όπως αρμόζει στην περίπτωση και στην περίσταση…υπό την αιγίδα* του Δήμου μας!. Εξ άλλου, χρόνια τώρα, τό Σχολείο του Χωριού μας, τον μόνο χρηστικό λόγο ύπαρξής του, τον οφείλει αποκλειστικά καί μόνον στις Εθνικές-Δημοτικές εκλογές, όποτε γίνονται. Ναί! χρόνια τώρα είναι «κλειστό», ελλείψει κατοίκων και αναλογούντων μαθητών!. Χρόνια τώρα, αφημένο και παρατημένο στη λήθη, στη λησμονιά, στην καταφρόνια, στην περιφρόνια, στον αιρετό «Προεστό» του, στον Καποδιστριακό και τώρα στον Καλλικτρατικό του Δήμο. Ως κτίσμα, και μόνον, πού ανά-οικοδομήθηκε την δεκαετία του ‘50 από τα «έσοδα» των χωραφιών του, και με την προσωπική εργασία των κατοίκων του Χωριού, κι όχι από κάποιον εργολάβο τού Ο.Σ.Κ.(Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων). Ένας ημι-ερειπιώνας, κατάντησε τό Σχολείο μας πού στην θέα του, αν έχεις μέσα σου λίγη Ψυχή, σού δένεται κόμπος και ξεροκαταπίνεις. Καταπίνεις την οργή σου, τον θυμό σου, τό Είναι σου, την ευθύνη σου – ναι, δεν είσαι άμοιρος - την αστυφιλία σου, τον νεοπλουτισμό σου, την τρικυμία του κρανίου σου, την κρίση σου!. Και θυμάσαι-θυμάσαι, εκείνη την Ευλογημένη «κατάρα» και «συμβουλή» των γονιών και των συγγενών: «Φιβγάτει ρέ απ’ τού χουριό να γέν’τει αθρώπ΄, να γλιτώστει απ’ τα παλιουχώραφα» και λυπάσαι. Καί «έφυγαν»… και φύγαμε σχεδόν όλοι και συνεχίζουν (;) να φεύγουν από τα Χωριά, να γένουμει ανθρώπ’…. « τοίς κείνων ρήμασι πειθόμενοι» και πειθαναγκαζόμενοι, από τις περιστάσεις των τοτινών και τωρινών καιρών, μα και από την κάκιστη πατρική στοργική διάγνωση της παράλυτης τετραπληγικής Πολιτείας, όπως φαίνεται τώρα πια, από τα αποτελέσματα της μεγάλης φυγής…
Καιρός όμως, να ανταμώσουμε απόψε – ύστερα από χρόνια – να μετρήσουμε την «Ανθρωπιά» μας, την επιτυχία μας, την «ευτυχία» μας. Να κοιταχτούμε στα μάτια-αν δεν πάσχουμε από ορνιθοτυφλιά- στα κενά από μαλλιά εννοώ, κεφάλια, στους γκρίζους κροτάφους, να δούμε τις καμπούρες μας, τα στραπατσαρίσματά μας.. καιρός να θυμηθούμε, προ πάντων!. Να ζωντανέψουμε τίς γαλάζιες ποδιές, τά κουρεμένα λούξ κεφάλια μας. Νά θυμηθούμε τό Αλφαβητάριο, τό Αναγνωστικό μας, τόν μαυροπίνακα, τα πρασινωπά θρανία μας, τους πίνακες με τους ενδόξους ‘Ηρωες του ΄21, τα κορνιζαρισμένα αποφθέγματα, όπως: «Κλείσε μέσα στην Ψυχή σου την Ελλάδα, και θα αισθανθείς κάθε είδους μεγαλείου», την έδρα με την Δασκάλα μας, με ή χωρίς κότσο. Πού πάσχιζε να μας μάθει τό Ο-ΜΙΚΡΟΝ, σαν ένα μικρό κουλουράκι και τό ΙΩΤΑ σαν ένα μικρό μπαστουνάκι. Πού, αν τα βάλουμε κοντά-κοντά θα μας κάνουν τό Α, δήλα-δή τό ΑΛΦΑ, ο+ ι=α!!! - (Αρχή Λόγου Φωνή Ανθρώπου). Πού, τα βλέπαμε γραμμένα από την Δασκάλα μας στον μαυροπίνακα με την κιμωλία, τα μαθαίναμε! και τά γράφαμε όλα αυτά, στο 12φυλλο τετράδιο της Γραμματικής, της Ορθογραφίας, της Καλλιγραφίας με ένα απλό μολύβι.. και παίρναμε άριστα Δέκα 10’ με τόνο. Kαι να τρέχει κορόμηλο τό δάκρυ όσων δεν τα κατάφερναν, και δός του τα δήθεν.. πονάει η κοιλιά μου Κυλία!!!. Νά θυμηθούμε στο συσσίτιο τό απαίσιο γαλατόσκονο της UNRA, τό Μάθημα της Αριθμητικής, της Μυθολογίας, της Ιστορίας μας, της Ωδικής, της Ζωγραφικής, της Χειροτεχνίας, τον Μίμη να ρίχνει την σβούρα του, την Άννα και την Λόλα, την χήνα, την πάπια, τον ριρή. 1/3
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Να ακούσουμε τό κουδούνι να σημαίνει διάλλειμα! από τον επιμελητή. Ελάτε, για όσους αδυνατούν και κωλύονται, μόνο με μνήμη και σεβασμό να τραγουδήσουμε και να χορέψουμε: ήταν ένα μικρό καράβι μέσα εις την Μεσόγειο ουαί-ουαί, πέρα στους πέρα κάμπους, ο Μενούσης, κίνησε η Γερακίνα, Σαράντα Παλικάρια, ο Καπετάν Γιαγκλής.... Ελάτε να τρέξουμε, να ματώσουμε στα γόνατα καί να παίξουμε: γύρω-γύρω όλοι στη μέση ο Μανώλης, περνά –περνά η μέλισσα, σχοινάκι, μπάλα καί μπαλαρό, τζίφο, τριότα, γκαβιά γαϊδούρα στην Αυλή του Σχολείου μας, να κάνουμε τραμπάλες, τσουλήθρα, μονόζυγο, πολύζυγο.. . να πηδήξουμε απλούν και τριπλούν στο σκάμμα, να παλέψουμε στο χώμα!.
Ελάτε απόψε, λοιπόν, σ’ εκείνον τον Ιερό τόπο της γενέτειρας Γής, στην χορταριασμένη αυλή του Σχολείου μας, πού άλλοτε έσφυζε από ζωή, από παιχνιδίσματα καί τιτιβίσματα. Μην πάρετε μαζί σας τίποτε, απολύτως τίποτε!!!. Δέν χρειάζονται παρδαλά μολύβια, ξύστρες, μυρωδάτοι μαρκαδόροι, νερομπογιές, κηρομπογιές, ξυλομπογιές, σβύστρες, τετράδια, ζελατίνες, συρραπτικά, σπιράλ, μπλπόκς, σβηστικά, διορθωτικά, ημιτασιόν αντίντας, σκουλαρίκια στα αυτιά, στα φρύδια και στις μύτες. Περιττές είναι οι φιρμάτες τσάντες και σακίδια με φρικιαστικές και τραγικές φιγούρες του σούπερμαν, του σπάϊντερμαν, του μπάτμαν, του κόναν του βάρβαρου, της μπάρμπυ και τής πάττυ- μήν γίνουμε πάτοι και πιάσουμε πάτο- του τιραμόλα, του παρταόλα κερδώου μεγαλέμπορα εισαγωγέα κινέζικων σχολικών και συναφών ειδών. Έχουμε άλλωστε, Δωρεάν παιδεία!. Δέν χρειάζεται κατάμεστο και πακτωμένο σακκίδιο φόρτου μάχης με κρουασάν, γαριδάκια, πατατάκια, χάμπουργκερς, σάντουϊτς, χυμούς, κρομμυδοζούμια και κοκακόλες!!!. Θα είναι μία λιτή Γιορτή μνήμης και μόνο, χωρίς σχολικούς τροχονόμους και σεκιουρητάδες. Ελάτε μόνο με την Ψυχή σας, εάν θέλετε πάρτε και τα παιδιά μαζί σας. Έτσι κι αλλιώς τό κλειστό παροπλισμένο Σχολείο μας, πέρασε στη συγχώνευση, στη αμμοποίηση, στο μνημόνιο, στον μαρασμό.. και του Καλλικράτη. Ευκαιρία να ξαναζωντανέψει για λίγο, απόψε. Ιδιαίτερες προσκλήσεις δεν θα αποσταλούν. Δεν θα παραστούν επίσημοι αλλά, θα εκπροσωπηθούν με αντιπροσώπους τους ή θα αποστείλουν σχετικά δελτία τύπου!. Θα ακολουθήσει μικρά δεξίωσις. Ελάτε, λοιπόν, στον χάϊο ευάερο αυροφόρητο Χώρο, στην Αυλή του Σχολείου μας, να αναπνεύσουμε!.- Ούφ!!!!!
Υ.Γ. Σχολείο* εκ του > σχολιάζω = σχεδιάζω, πράττω κάτι πρόχειρα, παραμελώ, αδιαφορώ (έτσι εξηγούνται και τα της σχόλης και τα της σχολής), αναπαύομαι, δεν εργάζομαι, ευκαιρώ, χρονοτριβώ, βραδυπορώ, καταγίνομαι, αφοσιώνομαι σε κάτι, συχνάζω σε διδασκαλία, έχω δάσκαλο, αφοσιώνομαι στη μάθηση, διδάσκω, ασχολούμαι με κάτι, επί θέσεως, είμαι κενός- κενή. Σχολαίος, σχολαιότης, σχολάριος, σχολάρχης, σχόλασις, σχολασμός, σχολαστήριον, σχολαστής, σχολαστικός, σχολείον*, σχολή, σχόλιον, σχολιάζω, σχολιαστής, σχολικός, σχολύδριον, Σχολάρι, σχολαρχείον, σχολαστικίζω, σχολαστικισμός, σχολαστικότης, σχολάω, σχολνώ, σχολείο, σχόλη, σχολιανός, σχολιαρούδι, σκόλασμα, σκολάω, σκολνώ, σκόλη, σκολιανά, σκολιανός, σκολείο.
Αιγίδα* εκ του > αϊκή α (επιτατ.) + ίκω= ορμητική κίνηση, σπουδή, ορμή. αϊκτός, άϊκτος (α, αρνητ.), άϊξ, αισάλων (κ>σ, αλίσκομαι), αΐσσω (κσ>σσ)- ρίπτομαι, ορμώ, απαστράπτω, αναγκάζω, βιάζω, σαΐτα, σαγίτα, σαΐτεμα, σαγίτεμα, σαϊτευτής, σαϊτεύω, σαγιτεύω, σαϊτιά, επαΐγδην (επί, κ>γ), αιγιαλός (αλς, κ>γ)- ακροθαλασσιά, παραλία (όπου ορμά η θάλασσα), γιαλός, αιγιάλιος, αΐγδην, αίγες (υψηλά κύματα), Αιγαίον, Αιγαίος, Αιγαίων, αιγίς- η εκπέμπουσα τρόμο και έκπληξη, η ασπίδα του Διός, θύελλα ορμητική, αιγίζω, αιγίοχος (έχω), καταιγίς, καταιγίδα, καταιγιδοφόρος. Αίξ γεν. αιγός, από το αΐσσω, αΐγ-δην. Επιπίπτει ορμητικώς επί τροφής, ιδίως επί καρποφόρων δένδρων – η κατσίκα. 2/3
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Αίγαγρος (άγριος), αιγανέη, αίγειος, αιγίλωψ (ωψ), αίγεος, αιγέη, αιγή, αιγιάζω, αιγιοβάτης, γίδα, αιγι-, αιγο-, αιγ-, αίγιλος, αιγίλιψ (λείπω)- κρημνώδης, εγκατελειμμένος ακόμη κι από τις κατσίκες, αιγόκερως (κέρας), αιγοκερεύς, Αιγαίον (βλέπε άνω αϊκή)- το όρος Ίδη, μέχρι και σήμερα τρέφει αγριοκάτσικα, Αιγίπαν (παν).
Αυλή* εκ του > βλ. αύρη (ρ>λ), είναι ανοιχτή και αναπεπταμένη στον αέρα- κάθε αυλή, χρησίμευε και ως μάντρα για τα κτήνη, ο περίβολος της αυλής, η βασιλική αυλή. Αυλαία, αυλείτης, Αυλιάδες, αυλίδιον, αυλίειον, αυλίζομαι, αυλικός, αύλιον, προαύλιον, αύλιος, αύλις, αύλισις, αυλισμός, καταυλισμός, αυλιστέον, αυλιστήριον, αυλιστρίς, αυλίτης, αυλήτης, Αυλωνιάς, αυλωνίζω, αυλωνίσκος, Αυλές, αυλωνοειδής, αυλάρχης, αυλαρχείον, αυλαρχικός, Αυλέμων, Αυλίς, αυλίζω, αυλικά, Αύλιος, Αυλιώται, Αυλιώτες, αυλόγυρος, Αυλών, Αυλώνα, Αυλωνάριο, εναυλίζω, εναύλιος, αναύλισμα, εναυλιστήριος, έναυλον, εναύλειον, προσαύλειος, επαυλίζομαι, έπαυλις, επαύλιον, επαύλια, επαυλία, επαυλισμός, επαύλισμα, έπαυλος.
Αύρη εκ του > αύρα> αήρ > αυήρ > αύρη = αέρας σε κίνηση, πνοή αέρος, κυρίως δροσερή πνοή, ο δροσερός αέρας της πρωίας, η αυροφόρητος, Αύρα.

Αφιερωμένο ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ !!! στα φετινά πρωτάκια ΜΑΣ.

Αρτάνη 3/3
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
και για τα 5 σχολια που προηγουνται του δικου μου εκφραζω ταπεινα τον ΘΑΥΜΑΣΜΟ μου
δεν βρισκω λογια καταλληλα να περιγραψω ουτε τα συναισθηματα
ουτε τις εικονες που μου χαρισαν
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!!!!!!!!!!

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *