Φωτογραφικο υλικό από Ιερούς Τόπους που εμείς δεν ξεχάσαμε...
Toυ Τροφώνιου
Μια μικρή αναφορά στην αρχαία πόλη Ίτωνο.
Στα βορειοδυτικά του Αλμυρού Μαγνησίας στις παρυφές του όρους Όθρυς, βρίσκεται ένα χριστιανικό εκκλησάκι ενός αγίου, που και αυτό φυσικά είναι χτισμένο πάνω από αρχαίο Ιερό. Στο εκκλησάκι αυτό υπάρχουν διάσπαρτα αρχιτεκτονικά μέλη αρχαίου Δωρικού Ναού που οι πιστοί της νέας θρησκείας έχουν μετατρέψει σε παγκάκια. Κοντά εκεί υπάρχει ένα πολύ παλιό πηγάδι με αρχαία μάρμαρα στα πλαϊνά του που επίσης έχει χρησιμοποιηθεί με λάθος τρόπο.
Τα σημαντικότερα κομμάτια του αρχαίου Ναού (πιθανότατα της Ιτωνίας Αθηνάς) φυσικά έχουν χτιστεί σαν πρόσθετα πάνω στο χριστιανικό με απίστευτη όπως πάντα κακογουστιά και κακοτεχνία και δίχως ίχνος σεβασμού στα Ιερά του αρχαίου Ελληνικού κόσμου. Βέβαια αυτά γίνανε τα παλαιότερα χρόνια, τότε που δεν υπήρχε έλεγχος και αρχαιολογική υπηρεσία, ενώ σήμερα που υποτίθεται ο πολιτισμός έχει ‘’ανθίσει/εξελιχθεί’’ και το ενδιαφέρον των Ελλήνων θα έπρεπε να στρέφεται στους αρχαίους προγόνους τους μήπως και μάθει τελικά γιατί όλοι στον κόσμο τους θεωρούν τόσο σημαντικούς, τα πάντα βρίσκονται σε μια συνεχή λήθη και αποβλάκωση.
Ο Δήμαρχος σε συνεργασία με τους αρχαιολόγους και την χριστιανική εκκλησία θα έπρεπε να συμφωνούν πλέον το να
μετακινήσουν/χτίσουνε το εκκλησάκι λίγο ποιο πέρα έτσι ώστε να γίνουν οι πρέπουσες ανασκαφές και αναστηλώσεις στο αρχαίο Ιερό για να χαίρονται το κάλος της αρχαίας Ελλάδας και οι επόμενες γενιές δίχως να βλέπουν ερείπια και να αναπαυτούν επιτέλους οι αρχαίοι μας πρόγονοι που μαρτύρησαν εκεί από τα βέβηλα χέρια των βαρβάρων. Δυστυχώς όμως, τα από πάνω λόγια φέρνουν μόνο στιγμιαίο πικρό γέλιο αφού οι βάρβαροι δεν έφυγαν ποτέ από την Ελλάδα από τότε που ήρθαν, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία και έχω φύγει από το θέμα.
Στο βουνό λίγο ποιό πάνω από το εκκλησάκι, σε δύσβατο δρόμο βρίσκεται η αρχαία Ιτωνος που από την πόλη σώζεται μόνο η οχύρωσή της (κάποια σημεία μόνο) και διακρίνονται επίσης τομές και λακκούβες στο έδαφος που έχουν γίνει μάλλον από αρχαιοκάπηλους. Την αρχαία Ίτωνο την αναφέρει και ο Όμηρος. Ο πρώτος οικιστής ήταν ο Ιτωνας, γιός του Αμφιτρύωνα και εγγονός του Δευκαλίωνα. Σε πολέμους που γίνονταν στην περιοχή πολλοί ήταν αυτοί που κατέφευγαν για άσυλο στο Ιερό της Αθηνάς ή για να αφήσουν ένα ανάθημα στην Θεά, όπως πχ η πανοπλία ενός Γαλάτη που την πρόσφεραν οι Έλληνες μετά από μια νικηφόρα μάχη. Στα ανατολικά της πόλης φαίνεται το κατάφυτο Πήλιο και ο Παγασητικός κόλπος και στα δυτικά ένα μέρος του Θεσσαλικού κάμπου.
Η πόλη είναι μικρή αλλά σε στρατηγική θέση, κυκλικά χτισμένη γύρω από την κορυφή του λόφου. Οι ελάχιστες πληροφορίες που έχουν σωθεί από τον Στράβωνα και τον Παυσανία μας λένε κυρίως για το Ιερό της Ιτωνίας Αθηνάς. Εκτός από την λατρεία της Ιτωνίας Αθηνάς στην Θεσσαλία, λατρεύονταν επίσης και στην Βοιωτία ως Θεά του πολέμου, στην Αθήνα, στην Αμοργό αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Η λατρεία της στην Θεσσαλία είχε σχέση με τις καλές τέχνες, ιδιαίτερα την ποίηση όπως αναφέρει ο λυρικός ποιητής Βακχυλίδης, αλλά και με χθόνιο χαρακτήρα όπου σχετίζονταν με τον κύριο του κάτω κόσμου..
Ηλεκτρονική έκδοση(με πλούσια θεματογραφία)του περιοδικού ΙΔΕΩΝ ΑΝΤΡOΝ
Toυ Τροφώνιου
Μια μικρή αναφορά στην αρχαία πόλη Ίτωνο.
Στα βορειοδυτικά του Αλμυρού Μαγνησίας στις παρυφές του όρους Όθρυς, βρίσκεται ένα χριστιανικό εκκλησάκι ενός αγίου, που και αυτό φυσικά είναι χτισμένο πάνω από αρχαίο Ιερό. Στο εκκλησάκι αυτό υπάρχουν διάσπαρτα αρχιτεκτονικά μέλη αρχαίου Δωρικού Ναού που οι πιστοί της νέας θρησκείας έχουν μετατρέψει σε παγκάκια. Κοντά εκεί υπάρχει ένα πολύ παλιό πηγάδι με αρχαία μάρμαρα στα πλαϊνά του που επίσης έχει χρησιμοποιηθεί με λάθος τρόπο.
Τα σημαντικότερα κομμάτια του αρχαίου Ναού (πιθανότατα της Ιτωνίας Αθηνάς) φυσικά έχουν χτιστεί σαν πρόσθετα πάνω στο χριστιανικό με απίστευτη όπως πάντα κακογουστιά και κακοτεχνία και δίχως ίχνος σεβασμού στα Ιερά του αρχαίου Ελληνικού κόσμου. Βέβαια αυτά γίνανε τα παλαιότερα χρόνια, τότε που δεν υπήρχε έλεγχος και αρχαιολογική υπηρεσία, ενώ σήμερα που υποτίθεται ο πολιτισμός έχει ‘’ανθίσει/εξελιχθεί’’ και το ενδιαφέρον των Ελλήνων θα έπρεπε να στρέφεται στους αρχαίους προγόνους τους μήπως και μάθει τελικά γιατί όλοι στον κόσμο τους θεωρούν τόσο σημαντικούς, τα πάντα βρίσκονται σε μια συνεχή λήθη και αποβλάκωση.
Ο Δήμαρχος σε συνεργασία με τους αρχαιολόγους και την χριστιανική εκκλησία θα έπρεπε να συμφωνούν πλέον το να
μετακινήσουν/χτίσουνε το εκκλησάκι λίγο ποιο πέρα έτσι ώστε να γίνουν οι πρέπουσες ανασκαφές και αναστηλώσεις στο αρχαίο Ιερό για να χαίρονται το κάλος της αρχαίας Ελλάδας και οι επόμενες γενιές δίχως να βλέπουν ερείπια και να αναπαυτούν επιτέλους οι αρχαίοι μας πρόγονοι που μαρτύρησαν εκεί από τα βέβηλα χέρια των βαρβάρων. Δυστυχώς όμως, τα από πάνω λόγια φέρνουν μόνο στιγμιαίο πικρό γέλιο αφού οι βάρβαροι δεν έφυγαν ποτέ από την Ελλάδα από τότε που ήρθαν, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία και έχω φύγει από το θέμα.
Στο βουνό λίγο ποιό πάνω από το εκκλησάκι, σε δύσβατο δρόμο βρίσκεται η αρχαία Ιτωνος που από την πόλη σώζεται μόνο η οχύρωσή της (κάποια σημεία μόνο) και διακρίνονται επίσης τομές και λακκούβες στο έδαφος που έχουν γίνει μάλλον από αρχαιοκάπηλους. Την αρχαία Ίτωνο την αναφέρει και ο Όμηρος. Ο πρώτος οικιστής ήταν ο Ιτωνας, γιός του Αμφιτρύωνα και εγγονός του Δευκαλίωνα. Σε πολέμους που γίνονταν στην περιοχή πολλοί ήταν αυτοί που κατέφευγαν για άσυλο στο Ιερό της Αθηνάς ή για να αφήσουν ένα ανάθημα στην Θεά, όπως πχ η πανοπλία ενός Γαλάτη που την πρόσφεραν οι Έλληνες μετά από μια νικηφόρα μάχη. Στα ανατολικά της πόλης φαίνεται το κατάφυτο Πήλιο και ο Παγασητικός κόλπος και στα δυτικά ένα μέρος του Θεσσαλικού κάμπου.
Η πόλη είναι μικρή αλλά σε στρατηγική θέση, κυκλικά χτισμένη γύρω από την κορυφή του λόφου. Οι ελάχιστες πληροφορίες που έχουν σωθεί από τον Στράβωνα και τον Παυσανία μας λένε κυρίως για το Ιερό της Ιτωνίας Αθηνάς. Εκτός από την λατρεία της Ιτωνίας Αθηνάς στην Θεσσαλία, λατρεύονταν επίσης και στην Βοιωτία ως Θεά του πολέμου, στην Αθήνα, στην Αμοργό αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Η λατρεία της στην Θεσσαλία είχε σχέση με τις καλές τέχνες, ιδιαίτερα την ποίηση όπως αναφέρει ο λυρικός ποιητής Βακχυλίδης, αλλά και με χθόνιο χαρακτήρα όπου σχετίζονταν με τον κύριο του κάτω κόσμου..
Ηλεκτρονική έκδοση(με πλούσια θεματογραφία)του περιοδικού ΙΔΕΩΝ ΑΝΤΡOΝ
Σχόλια
Ὃντως Τροφώνιε, οἱ βάρβαροι δὲν ἒφυγαν ποτὲ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα...
Γιά ναΐδρια,ἁπλῶς ἐγκαθιστοῦν ἐν μία νυκτί ἕνα προκάτ μέσα σέ ἀρχαιολογικό χῶρο (βλ. Κνωσσός) καί "καθαρίζουν".
ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΔΙΩΞΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΑΟΥΣ ΤΩΝ
ΔΙΟΛΟΥ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΑΝ ΓΙΑΥΤΟ
ΟΙ ΘΕΟΙ......
Κ.ΚΑΒΑΦΗΣ
"ΙΩΝΙΚΟΝ"