Ενας αρχαίος Ελληνας φιλόσοφος, o Επίκουρος, έγραψε τον 1ο αιώνα μ.Χ., μία επιστολή προς τον Θοδωράκη τον νεοέλληνα. Όταν ο Θοδωράκης το μαθαίνει, ταξιδεύει στην Ιταλία και συγκεκριμένα στην περιοχή που βρέθηκε η επιστολή μαζί με 2000 ακόμα αρχαία ελληνικά κείμενα, για να την παραλάβει από τους Ιταλούς αρχαιολόγους.
Ένα ταξίδι στη Μεγάλη Ελλάδα της κάτω Ιταλίας και η περιπέτεια της ανακάλυψης των παπύρων του Ερκολανο, που μας μεταφέρουν μέσα απο τη στάχτη του Βεζούβιου, άγνωστα Επικούρεια κείμενα που μιλούν για τη μουσική και τον έρωτα. Η σχέση του νεοέλληνα με τους προγόνους του, η αντιμετώπιση του πατρώου πολιτισμού από το ελληνικό κράτος και οι ένοχοι για την πολιτιστική κατάντια του "γραικού".
Φθάνοντας εκεί, έκπληκτος διαπιστώνει ότι για την επιστολή, ενδιαφέρονται κι άλλοι που αναζητούν ιστορικές αλήθειες, ενώ κάποιοι άλλοι προσπαθούν να την εξαφανίσουν γιατί φοβούνται μην ανιχνεύει θρησκευτικά απόρρητα. Για την ίδια επιστολή όμως, ενδιαφέρεται κι ο Δημητράκης που έχει ψυχολογικά προβλήματα. Αυτός ουσιαστικά ψάχνει το παρελθόν του για να βρει τι ήταν, πριν μεταμορφωθεί σε πρόβατο...
Με αφορμή την επίσκεψη σε αποικίες που είχαν ιδρύσει Έλληνες από την Κύμη της Εύβοιας στους αρχαίους χρόνους (η σημερινή Cuma) αναπτύσσει έναν ενδιαφέρον προβληματισμό για την άγνοια για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό στην οποία είμαστε βυθισμένοι ως Νεο-έλληνες.
Και πώς χάθηκε η λάμψη των αρχαίων Ελλήνων στο πέρασμα των χρόνων; Ποια σαρωτική δύναμη ανέκοψε την πορεία αυτής της ύψιστης έκφρασης της ανθρώπινης διάνοιας και πνεύματος; Τι μετέτρεψε τους νεο-Έλληνες σε σκυμμένα πλάσματα, προβατάκια, ποίμνιο; Τι μπορεί να κάνει όμως το μαύρο πρόβατο, ο Δημητράκης, που θέλει να μάθει από πού προέρχεται παρά να βελάζει ανάμεσα στο υπόλοιπο κοπάδι;
©ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟΝ/visaltis.net
Σχόλια