-Τον ημίθεο και ΄Ηρωα Ηρακλή της Μυθολογίας μας όλοι τον γνωρίζουμε, έστω, κι από τά μαθητικά μας χρόνια. Γνωρίζουμε επίσης και τους αγώνες του ή και τους άθλους του παιδιόθεν, έστω, αποστεωμένα, αφυδατωμένα ή και επιγραμματικά αποσπασματικά. Γνωρίζουμε, επίσης, ότι οι πρόγονοί μας όλοι, μά όλοι τους ήσαν ειδωλολάτρες, γιατί έτσι μας είπαν αυθαίρετα, δήλα δή, ελάτρευαν τά είδωλα! και όχι Ιδεολάτρες!!!
Κανείς ωστόσο, εννοώ φωτισμένος δάσκαλος ή εκπαιδευτικός συνδεδεμένος κι αυτός πάντοτε με τον λώρο της μισθοσυντήρησης - με όλο το σεβασμό - πού έχει καθήκον, δεν μπήκε στον κόπο να μας εξηγήσει ή να μας ερμηνεύσει από παιδιά ακόμη, τι σημαίνει πραγματικό είδωλο επί της ουσίας, αγώνας ή άθλος, πολύ δε περισσότερο τι σημαίνει «πάρεργον άθλου».
Οι άλλοι οι δογματισμένοι «αφώτιστοι» και επαΐοντες μάς μαθαίνουν συνταγές μαγειρικής κινέζικης και ευρωπαϊκής κουζίνας, συνωστισμούς, ξένες γλώσσες, χαλαρότητα, πολυπολιτισμικότητα - πού είναι και της μόδας-μαλθακότητα και άλλα κομψά, χρήσιμα ενδιαφέροντα, φυσικά, πάντοτε εγκυκλίως. Φαίνεται πώς, αυτό το «εγκυκλίως» ωρολόγιο πρόγραμμα δεν προβλέπει! κάτι τέτοιο ή ο χρόνος δεν τους το επιτρέπει, ή μάλλον δεν τους επαρκεί!!! και έτσι πορευόμαστε χρόνια τώρα, οι κοινοί θνητοί, σε χειροπιαστή άγνοια ως θερινοί Μυκονόπληκτοι χάσκακες (;)… και η Πάλη του Γίγαντα Άνταίου με τον ημίθεο Ηρακλη καλά να κρατεί, στο «πάρεργο» αυτό του γραμματικού Απολλόδωρου.
Εκείνος, λοιπόν, ο Ήρωας ημίθεος Ηρακλής ο γιός του Δία και τής Αλκμήνης, πάλεψε στούς δώδεκα (12) Άθλους του και εξακολουθεί να παλεύει!!! στο δρόμο του πρός στίς Εσπερίδες γιά τά μήλα τους-κάπου στην Μυθική Λιβύη- καί όχι σε κάποια μαρμαρένια αλώνια, αλλά, στο παλαιότερο, στο προχθεσινό και στο καθημερινό μας γίγνεσθαι, με τον Γίγαντα Ανταίο, τον γιό του Ποσειδώνα και της Γής. Ήταν έξυπνος, δυνατός, ρωμαλέος, σωματαράς άντρακλας ο Ηρακλής. Στην αρχή δοκίμασε όλες τις πάλες, την Ορθία ή Ορθοπάλη ή Όρθοστάδην. Ήταν ένας αγώνας καμωμένος στα ίσα, ντόμπρος και σταράτος παρά την πρόκληση του Γίγαντα, όπως και οι προηγούμενοι πού πραγματοποίησε, ύστερα από επιθυμία των Θεών και του Ευρυσθέα. Αδύνατον, όμως, να κατανικήσει τόν Ανταίο με τις τεχνικές του καί να καταβάλλει τον Γίγαντα. Έπειτα δοκιμάζει την αλίνδηση ή την κύλιση εντελώς γυμνός, όπως αρμόζει στην περίπτωση, μά και πάλι ο Γίγαντας Ανταίος αντέχει, αμύνεται καί αποφεύγει τήν συντριπτική του ήττα. Στέκεται σταθερά στα ποδάρια του, πατά στη Μάνα Γή του.
Γνωρίζει καλά όπως φαίνεται, ότι: η Γή ευ πάσχουσα, ευ ποιεί! (άν η Γή ευεργετείται μέ τήν καλλιέργειά της, ευεργετεί τόν άνθρωπο! «καλώς δέ κακείνος είπεν ος έφη τήν γεωργίαν Μητέρα καί τροφόν τών άλλων τεχνών είναι, καί αι άλλαι πάσαι τέχναι καί κατά γήν καί κατά θάλατταν, όπου δ΄ άν αγκασθή η Γή χερσεύειν, αποσβέννυνται καί αι άλλαι τέχναι». Σέ ελεύθερη απόδοση: καλά μίλησε καί έκείνος πού είπε ότι: η γεωργία είναι Μητέρα καί τροφοδότρια τών άλλων επαγγελμάτων διότι , όταν η γεωργία πηγαίνει καλά, δυναμώνουν καί όλα τά άλλα επαγγέλματα καί σέ στεριά καί σέ θάλασσα, ενώ όπου αναγκαστικά η Γή μείνει χέρσα, μαραζώνουν καί τά άλλα επαγγέλματα.(Ξενοφώντος Οικονομικός- απόσπασμα).
Και πάλι δέν πτοείται ο Ηρακλής και απροκάλυπτα πλέον Θεϊκή αδεία, αρχίζει τά γρονθοκοπήματα και κάτω από τη μέση, τις ροπαλιές, την τρομοκρατία, τον φθονερό δόλο, τις απαγορευμένες λαβές, ενδεδυμένος το τομάρι του λιονταριού της Νεμέας.
Και ώ! του Θαύματος!!! Μόνο με τον μετεωρισμό κατάφερε, επιτέλους να αδρανοποιήσει τον κραταιό Γίγαντα. Δήλα δή τον άρπαξε καί τον σήκωσε από την Μάνα Γή Του. Κάτι ανάλογο και ακριβώς, δηλαδή, πού επισυμβαίνει εδώ και κάποιες δεκαετίες, ιδιαίτερα στην Ελληνίδα ύπαιθρό μας! και παντού σ΄αυτόν τον Ευλογημένο σιτοφόρο τόπο μας, πού είναι ο Γίγαντας Ανταίος. (χάριν παραδείγματος: τά Πακτωλικά επιλεκτικά κατασπαραχθέντα και κατασπαρασσόμενα δέλεαρ τών επιδοτήσεων (πρίμ) καί εξευτελιστικών τιμών τών παραγομένων αγροτικών προϊόντων, το τεράστιο κόστος των καλλιεργειών, οι ελάχιστες εξευτελιστικές συντάξεις γήρατος τού ΟΓΑ, τά τεχνάσματα τών σπογγωδών εγκεφαλοπαθειών τών βοοειδών, οι διοξίνες των ορνίθων, η γρίπη τών
.jpg)
Μια προσεκτική σημερινή αδογμάτιστη ματιά και με το χέρι στην καρδιά, σε ένα οποιοδήποτε Ελληνικό Χωριό, τρρράτζικ!!! επαληθεύει τον ισχυρισμό.
Και ο Γίγαντας αντέχει (και Ναί θα αντέξη!!!)τά γρονθοκοπήματα, τις ροπαλιές το σήκωμα από την Μάνα Γή Του, σε πείσμα των όποιων κακόβουλων Υβριστικών κακοτοπιών, και ανίερων σχεδιασμών, γιατί είναι γνωστό το οικτρό τέλος του ημίθεου Ήρωα Ηρακλή, πού αναπαύεται στην Ολύμπια Μακαριότητα με θέλημα των Θεών, όπως και το: «΄Ω! Φύση Πολυμήχανη, Μητέρα, Περίπλοκη, Μέγιστη, Φιλική, Πάνσοφη Κόρη, Γής καί Θαλάσσης, Βασιλεύουσα. Πάντων μέν σύ καί Πατήρ καί Μήτηρ, Κραταιή, Αθάνατη, Αιωνίας ζωής πρόνοια, Πάντων εσύ Βασιλεύουσα». (Ορφικά: Ορφεύς πρός Μουσαίον, τό φύσεως θυμίαμα - αρώματα).-
Αρτάνη /
visaltis.net
Y.Γ. Η ΄Υβρις- εως*: Πάσα αυθάδης βία πού πηγάζει από τήν υπερβολική δύναμη ή πάθος, ή αυθάδεια, ή αυθάδη αλαζονεία, ή προπέτεια. ΄Η λέξις συναντάται στόν Όμηρο:(Ο-329). Η Υβρις ακολουθείται από τήν βία, πού καί οι δύο «κατοικούν» στόν σιδερένιο Ουρανό, δήλα δή, στόν σκοτεινό καί σκληρό τόπο, όπου οι υβριστές έχουν πάνω καί μέσα στά κεφάλια τους.
΄Η Υβρις ακόμη αντιπαλεύεται τήν ευνομία. ΄Ανθρώπινες πράξεις οι οποίες προσβάλλουν τήν «δίκην» καί τό «νέμειν», δήλα δή, τό κοινόν συμφέρον καί τήν διανομήν κατ’ αξίαν τών αγαθών, επειδή δι’ αυτών τών ανθρωπίνων υβριστικών πράξεων, κλονίζεται η αρμονική ανάπτυξη στό κοινωνικό γίγνεσθαι. Καί αυτές ακόμη οι πράξεις ονομάζονται «Ύβρεις» (΄Ησίοδος, έργα καί ημέραι στίχ. 252 – 255). ’Επομένως Υβριστής είναι ο άνθρωπος ο βίαιος, ο θρασύς, ο αυθάδης, ο αλαζονικός, ο αχαλίνωτος, ο άρπαγας, ο άπληστος, ο ακόλαστος.-
Αρτάνη
Σχόλια